بالاخره بعد 9 سال رفتم پابوس آقام، امام رضا… دلم گرفته بود، استخونام سنگین بودن از بس غصه رو دوش می‌کشیدم. گفتم یا امام رضا، خودت شاهی، دستِ دلمو بگیر… یه گوشه نشستم، زل زدم به گنبد طلا… اشک خود به خود اومد، مثه بارون. مون یه قاشق شد سهم سه نفره ما از سفره‌ی کرم امام رضا… و همون یه قاشق، دلمو سیر کرد. از زیارت برگشتیم، ولی دلم همون‌جا جا موند… یا ضامن آهو، دست ما رو هم بگیر، همیشه مهمونت نگه‌مون دار…

ادامه مطلب

دارم می‌رم پابوس امام رضا دل که هوایی بشه، دیگه کاری از دست آدم برنمیاد. یه نگاهی کرد، دل ما رو هم با خودش کشوند تا مشهد... تا حرم، تا همون جایی که وقتی پاتو می‌ذاری تو صحن، انگار کل دنیا رو فراموش می‌کنی. می‌رم تا یه دل سیر نگاهش کنم، باهاش درد دل کنم، بگم مشتی! دلم گرفته، خستم... اما وقتی اینجایی، انگار همه چی درست میشه.

ادامه مطلب

ما از اوناییم که اگه یه تیکه نون تو جیب‌مون باشه، نصفش مال رفیقه. نه چون گنده‌ایم، نه چون پول‌داریم... چون دلمون سیر از آدم‌فروشیه! لوطی بخشندگشو جار نمی زنه همین که یه دلِ شکسته لبخند بزنه، واسه‌ش از صدتا اسکناس بالا‌تره. نمی‌گه «ما کی‌ایم؟»، ولی وقتی پای معرفت وسط بیاد، میشه اون دیوونه‌ای که ته صف وایساده، ولی دلش جلوتر از همه‌ست. بوی خاک می‌ده، بوی کوچه، بوی مرام.آخه مزه لوطی خاکه  اگه یه روز دست یه نفر رو گرفته، دیگه ولش نمی‌کنه، حتی اگه زمین بخوری. چون بخشندگی فقط پول نیست داش، یه وقتایی یه شونه‌ست، یه رفیق، یه "عیبی نداره" از ته دل...

ادامه مطلب

راستش، وقتی می‌گن "پهلوون"، فقط منظورشون اون نیس که بازوش کلفته و زنجیر پاره می‌کنه. پهلوونی یعنی مردونگی، معرفت، کمک کردن به بقیه، پشت و پناه ضعیف‌تر بودن. یعنی اونی که زور داره ولی با دل و مرامش اون زور رو خرج کار درست می‌کنه، ولی پهلوونی فقط به بازو نیس، به دل و مرامه. پهلوون اونیه که اگه دید یه مادر پیری داره با هزار زور و زحمت خریدشو می‌کشه، بی‌سروصدا بگه: «مادر بده من برسونم خونه‌تون.» پهلوونی فقط به سیبیل چخماقی و فریاد «یا علی» نیس... پهلوونی یعنی وقت دردِ مردم، بشی مرهم، یعنی وقت بی‌کسی، بشی پناه. یعنی بی‌سروصدا، بی‌منت، یه کار درست بکنی.

ادامه مطلب

سؤال «چرا باید خوب باشیم؟» یکی از بنیادی‌ترین پرسش‌های اخلاقی و فلسفیه بعد اون بندۀ خدا هم حالش که خوب شد، یه کاری می‌کنه حال یکی دیگه هم خوب شه. اینجوری مهربونی مثل چراغ‌روشن‌کنی می‌مونه، یکی یکی روشن می‌شن. انگار دومینو بازی می‌کنی، یکیو هل بدی، بقیه‌ش خودش می‌ریزه. مثلاً یه روز لبخند می‌زنی به یکی تو صف نونوایی، حالش خوب می‌شه، می‌ره خونه به زنش گیر نمی‌ده، زنش هم بچه رو دعوا نمی‌کنه، بچه‌هام نمره‌ش خوب می‌شه! خلاصه خوبی می‌چرخه، یه‌جوری تهش برمی‌گرده سمت خودت... شاید همون روز، شاید یه هفته دیگه، ولی بالاخره برمی‌گرده.

ادامه مطلب

حضرت علی (ع) می‌فرمایند: "خوش‌اخلاقی، ریشه‌ی تموم خوبی‌هاست!" یعنی چی؟ یعنی هر کاری که بخوای بکنی (نماز، روزه، کمک به مردم، کار خیر) اگه اخلاقت گَند باشه، همه‌ش بی‌فایده‌ست! اما اگه با اخلاق باشی، خوش‌برخورد، خوش‌دل، مهربون، بقیهٔ خوبی‌ها خودش پشت‌بندش میاد. پس اول آدم باش، بعد مؤمن. خوبی از لبخند شروع می‌شه، نه از ادعا.

ادامه مطلب

حضرت علی (ع) یه جمله خیلی قشنگ داره درباره جوانمردی. می‌گه: "جوانمردی یعنی اینکه از کسی که بهت بدی کرده بگذری، به کسی که بهت چیزی نداده ببخشی، و با کسی که ازت بریده، دوباره رفاقت کنی." حالا اگه بخوای خودمونی‌تر بگیم، یعنی چی؟ یعنی مردونگی فقط به زور بازو نیست... مردونگی یعنی دلِ گنده!

ادامه مطلب

ببین… راستشو بخوای آدم با معرفت هنوزم پیدا میشه، ولی کم شده. یعنی چی؟ یعنی الان دیگه دوره زمونه عوض شده، هر کی توی فکر خودش و جیب خودش و حال خودش افتاده. مردم یا سرشون گرمه یا دلشون پره، یا اینکه از بس ضربه خوردن دیگه حوصله معرفت نشون دادن ندارن. ولی! اینو بدون، اگه خوب نگاه کنی، اگه آدم شناس باشی، هنوز گوشه کنار آدمایی پیدا می‌شن که مرد و مردونه پای رفیقشون می‌مونن، حرفشون حرفِ، هواتو دارن، حتی اگه خودشون هیچی نداشته باشن. این جور آدم‌ها شاید زیاد پُز ندن، زیاد نشون ندن، اما وقتی لازم باشه، می‌فهمی که چه گوهر کمیابی هستن.

ادامه مطلب

مرد بودن فقط به شلوار پوشیدن و سیبیل و ریش گذاشتن نیست. مرد بودن به چاقوی دسته زنجون و تسبیه شاه مقصود و چایی رو تو نعلبکی هورت کشیدن نیست. خیلیا رو دیدی طرف مرده، ولی مردونگی تو ذاتش نیست. از اون طرفم کلی دختر و زن می‌بینی که معرفتشون صدتا مردو حریفه. مرد بودن یعنی وقتی رفیقت زمین خورد، نخندی؛ دستشو بگیری بلندش کنی. یعنی اگه قول دادی، جونتم بده ولی زیرش نزن. یعنی نامردی نکنی، پشت کسی حرف نزنی، ناموس مردم ناموس خودت باشه.

ادامه مطلب

مشتی بودن فقط به قیافه و حرف‌زدن نیست، به مرامه، معرفته، پشت رفیق وایستادنه... اونی مشتیه که وقتی همه درا بسته‌ست، در دلشو به رفیقش باز می‌کنه. اونی که غمِ تو رو تو چشماش می‌خونه، حتی اگه لبخند بزنی... دنیا پره از آدمایی که ادعاشو دارن، ولی تو اونی باش که بی‌ادعا، دلی رو شاد می‌کنی  مشتی بمون... چون دنیا به آدمای با مرام بیشتر نیاز داره تا آدمای باکلاس!

ادامه مطلب