دارم میرم پابوس امام رضا
دل که هوایی بشه، دیگه کاری از دست آدم برنمیاد. یه نگاهی کرد، دل ما رو هم با خودش کشوند تا مشهد... تا حرم، تا همون جایی که وقتی پاتو می‌ذاری تو صحن، انگار کل دنیا رو فراموش می‌کنی.
میرم تا یه دل سیر نگاهش کنم، باهاش درد دل کنم، بگم مشتی! دلم گرفته، خستم... اما وقتی اینجایی، انگار همه چی درست میشه.
میرم بگم واسه خودم هیچی، فقط یه نگاهی بنداز به دل شکسته‌ها، به اونایی که دستشون به حرم نمی‌رسه...
میرم واسه دعام، واسه دعات، واسه همه اونایی که گفتن: "اگه رفتی، مارو هم یاد کن..."
آخه می‌دونی چیه؟
آقا امام رضا، سلطان دل‌هاست
غریب الغرباست...
یه نگاهش، کار صد تا دوا رو می‌کنه.
دل ما که بندشه، امیدوارم دلت هم یه روزی هوای حرم کنه.....
