ما از اوناییم که اگه یه تیکه نون تو جیب‌مون باشه، نصفش مال رفیقه.
نه چون گنده‌ایم، نه چون پول‌داریم...
چون دلمون سیر از آدم‌فروشیه!
لوطی بخشندگشو جار نمی زنه
همین که یه دلِ شکسته لبخند بزنه، واسه‌ش از صدتا اسکناس بالا‌تره.
نمی‌گه «ما کی‌ایم؟»،
ولی وقتی پای معرفت وسط بیاد،
میشه اون دیوونه‌ای که ته صف وایساده،
ولی دلش جلوتر از همه‌ست.
مزه می‌پرونه؟ آره،
ولی مزه اش بوی نامردی نمی‌ده...
بوی خاک می‌ده، بوی کوچه، بوی مرام.آخه مزه لوطی خاکه
اگه یه روز دست یه نفر رو گرفته،
دیگه ولش نمی‌کنه، حتی اگه زمین بخوری.
چون بخشندگی فقط پول نیست داش،
یه وقتایی یه شونه‌ست،
یه رفیق،
یه "عیبی نداره" از ته دل...
